در فرایند بررسی این موضوع پیش از آنکه ما بخواهیم عملکرد دانش آموزانمان را مورد سرزنش قرار بدهیم و شروع به غر زدن در مورد نتایج به دست آمده کنیم باید بدانیم فرزندان و دانش آموزان ما هر کدام یک ستاره هستند که که با آموزش درست و صحیح می توانند بدرخشند.

معمولاً افراد فاقد تخصص و یا بی سواد در حوزه آموزش و تعلیم و تربیت برای پاسخ دادن به این گونه سوالات سراغ جواب‌های کاملاً از پیش تعیین شده و شعار گونه می‌روند اما واقعیت این است که برای پاسخ به این سوال باید عوامل مختلف و موارد اساسی را بررسی کرددر این گفتگو و مقاله بنا دارم دو سرفصل مختصر و مهم که زیربنای حرکت ها و هدفگذاری‌ها و بازدهی دانش آموزان است را مورد وارسی و بررسی قرار بدهیم و در راستای باز تعریف این سرفصل‌ها حرکت کنیم.

اولین حرکت باور خود دانش آموزان در مورد کسب نتایج خیلی خوب است قالب به اتفاق دانش آموزان ما این نگاه را ندارند که می‌توانند نتیجه بگیرند و نگاه ناتوان بودن و عاجز بودن از کسب موفقیت در ناخودآگاهشان تثبیت شده است.

یعنی خود بچه‌ها این موضوع را باور دارند که ناتوان از گرفتن نتیجه هستند و نمی‌توانند نتیجه بگیرند در صورتی که اولین گام پس از پیروی از اصول حرکت ، خودباوری است.
دانش آموزان باید بدانند که مسئولیت انتخاب هدف با مسئولیت حرکت به سمت اهداف و رسیدن به موفقیت در آتها متفاوت است.یعنی چه !؟ ساده‌تر صحبت کنیم ببینید در مجموع ، فرایندهای ذهنی و رفتارهای روزمره ما مطابق یک سری الگوهای رفتاری حرکت می‌کنند که به مرور زمان در ذهن ما ایجاد شده و برای ما به شکل عادت درآمده‌اند یعنی مبنای رفتارهای ما ناخودآگاهی است که در بازه‌های زمانی طولانی مختلف در ذهن ما نشست کرده است با توجه به این موضوع مشخص می‌شود که حرکت به سمت موفقیت و کسب آن محصول ناخودآگاه ما است.

در حالی که مسئولیت انتخاب اهداف و تعیین آنها با خودآگاه ما است که تقریباً ۲۰ درصد از تمام اوقات ما را شامل می‌شود ما در زمان‌هایی که در حال تفکر نقادانه و آسیب شناسی مسائل و مشکلاتمان هستیم در حالت خودآگاه قرار داریم در چنین موقعیتی معمولاً ما برنامه‌ریزی‌های خوبی انجام می‌دهیم و راه حل‌های خیلی مناسبی را ارائه می‌کنیم اما پس از گذشت مدت زمان کوتاهی از طرح‌ریزی برنامه و ورود به مرحله اجرای برنامه می‌بینیم که با شکست مواجه شده یا بعد از گذشت چند روز از اجرای برنامه از آن دست می‌کشیم یا آن را رها می‌کنیم و به امان خدا می سپاریم.علت این است که ما نمی‌دانیم مسئولیت حرکت به سمت اهداف ما توسط ناخودآگاهمان صورت می‌گیرد ناخودآگاهی که توسط باورها و عادت‌های سابق ذهنی ما ساختاربندی شده است در نتیجه ما برای حل اولین چالش در مسیر قبولی در دانشگاه و رتبه برتر شدن باید اقدام به ایجاد عادت‌های سازنده و مفید در راستای اهدافمان کنیم.

سر فصل دوم که در مورد ستاره های موفق ما عنوان می شود و در راستای موفقیت شان باید علم به آن پیدا کنندنگاه دانش آموزان به خود مسئله یادگیری است در تعاریف علمی آن را تئوری طرز فکر رشد یا مایند ست می‌نامند روی صحبت این نظریه علمی که طی سال‌ها آزمایش به دست آمده است این است که نگاه افراد به خود مسئله یاد گرفتن چگونه است اگر بخواهم با تعریف خودم به دانش‌آموزان عزیز میهنم و کشور عزیزم توضیح بدهم اینگونه می‌شودببینید بچه‌ها ما علمی داریم به نام علم یادگیری مثلاً چطور می گوییم علم ریاضی و آن را در کتاب های ریاضی آموزش می دهیم شاید در مدارس ما و نظام آموزشی ما خلع این کتاب که به ما چگونگی یادگیری و یاد گرفتن و تعلیم و تعلم را آموزش بدهد حس می‌شود.
در تئوری طرز فکر رشد با دو دسته دانش آموز و دو گروه از افراد مواجه هستیم.